San Antonio de Padua
Ang Padua usa ka lugar sa Italya diin si Antonio nagsangyaw sa pulong sa Dios ug namatay. Samtang ang Lisbon mao ang lugar sa Portugal diin si Antonio nahimugso. Daghang mga tawo ang nagdebosyon kang San Antonio. Siya ang sangpiton sa mga mawad-ag butang; siya ang duolon sa mga babaye nga mangita'g pamanhonon; siya ang duolon sa mga magtiayon nga walay anak; siya ang duolon sa mga mangita'g trabaho; ug siya usab ang patron sa mga viajedor.
Si Fernando Martins natawo niadtong Agosto 15, 1195 gikan sa dato nga pamilya sa Lisbon, Portugal. Sa edad nga 15, nisulod siya sa seminaryo sa mga paring Agustino. Nihawa siya ug nibalhin sa seminaryo sa mga Franciskano sa edad nga 26 niadtong 1221. Nibalhin siya gikan sa Order sa mga Agustino ngadto sa Order sa mga Franciskano tungod kay nakabalita siya sa lima ka Fraciskano nga martires nga gipunggotan ug mga ulo tungod sa ilang pagtoong Katoliko sa tuig 1220 didto sa Morocco, North Africa. Na-enganyo si San Antonio sa kamatayon sa mga Franciskanong pari. Ug mo kana ang rason nga nibalhin siya sa Order sa mga Franciskano kay gusto usab siya mahimong martir. Gusto siya nga mamatay siya tungod sa pagtoong Katoliko. Sa pagsulod ni Fernando Martins sa seminaryo sa mga Franciskano, gipapili siya kun unsay ngalang ang iyang gusto isip membro sa relihiyoso nga grupo. Gialisdan niya ang iyang ngalan ug Antonio tungod kay ang patron sa ilang kapilya mao man si San Antonio Magno.
Tungod sa iyang paninguha ug paglaum nga mamatay siya sama sa kamatayon sa Franciskanong pari, nilarga siya padulong sa Morocco para magwali sa Ebanghelyo ug mahimong martir. |
Apan ang gasa nga iyang gusto dili mao ang gasa nga gipangayo sa Ginoo kaniya. Sa iyang pagbiyahe nasakit siya ug duro nga kinahanglan nga mouli siyag balik sa ilaha. Apan wa siya makaabot. Ang barko nga iyang gisakyan gikuso-kuso ug duro sa bagyo ug napalid ngadto sa baybayon sa Sisilya. Sa tuig 1126, nahimo siya nga Pobinsyal Superyor sa norte nga bahin sa Italya. Gipili niya ang ciudad sa Padua nga mahimo niyang puy-anan.
Sa walay kahago, nagsige ug biyahe si San Antonio sa mga ciudad nga daghan kaayo ug mga erehes. Si San Antonio usa ka bantogan nga magwawali sa Ebanghelyo. Gipasabot niya ug maayo ang iyang mga sermon. Gitudlo niya ang Balaang Kasulatan diha sa kaisog ug ka-epektibo nga bisan ang mga way grado ug way kahibalo nakasabot niini. Nabantog siya isip "Pakang sa mga Erehes" tungod sa iyang kaisog ug kaalam sa pakig debate sa mga erehes. Perteng daghanang mga erehes ang nakabig sa pagtoong Katoliko. Nabantog usab siya sa iyang daghan nga gihimong mga milagro ug sa iyang pagkamapaubsanon. Gipakita niya ang dakong gugma para sa isig-katawo pinaagi sa pag-alagad sa mga masakiton ug gigutom, paghimong simple sa iyang mga pagtulun-an aron masabtan sa mga ordinaryong tawo, ug sa pag-inpluwensya sa gobyerno sa Padua aron maghimog balaod nga molaban sa mga kabos. Sa iyang kinabuhi, gipakita ni San Antonio nga dili mahimong bulagon ang paghigugma sa Dios ug sa isigkatawo.
Human sa iyang kamatayon ug tapus siyang gihimong santo, nakaplagan nga ang iyang dila wala madunot. Dili kita matingala nga wala madugta ang iyang dila kay mao kini ang dila nga gigamit sa pagwali sa kamatuoran aron mabuntog ang gingharian ni Satanas nga mao ang gigikanan sa sayup nga pagtulon-an sa mga heresiya. Ang iyang kusog nga taming batok sa mga bakak ug pagpnlimbong sa mga erehes mao ang pagsangpit sa balaan nga ngalan ni Maria Kanunayng Ulay. Naay usa ka adlaw nga nagwali si San Antonio ngadto sa erehes apan wala sila namati kaniya. Tungod kay wala namati ang mga erehes, niadto si San Antonio sa katubigan ug nidagsa ang daghang mga isd aron sa pagpamati sa iyang sermon.
Gitawag usab si San Antonio ug "Mag-uuli sa mga Nawalang Butang" kay siya man ang sangpiton kon adunay mga butang nga gikawat o nawala. Gumikan kini sa usa ka panghitabo sa Bologna. Si San Antonio adunay libro sa mga Salmo nga importante kaayo niya tngod kay naa didto ang iyang mga sinulat ug komentaryo nga gihimo niya sa nagtudlo siya sa mga estudyante niya. Usa ka nobisyado ang nilayas ug giapil niya ug kuha ang libro ni San Antonio. Niadtong panahona wala pay Printing Press, maong importante kaayo ug dakug bili para ni San Antonio ang maong libro. Sa dihang nabantayan ni San Antonio nga gikawat ang iyang libro, nag-ampo gayud siya ug duro nga makit-an ug mahibalik sa iyaha ang maong libro. Ug nahibalik ayud ang libro ngadto ni San Antonio. Ang maong libro anaa gihapun karun sa Franciskano nga Kombento sa Bologna.
Wala magdugay si San Antonio niining kalibutana. Nasakit siya ug namatay sa Padua niadtong Hunyo 13, 1231 sa edad nga 36. Si San Antonio namatay sa pangedaron nga 36 anyos. Pinaagi sa pagdeklara kaniya nga santos, gipakita sa Simbahan nga dili ang katas-on sa kinabuhi ang importante kondili ang kadak-on sa atong gugma para sa Dios ug sa isigkatawo. Wala pay tuig ang nilabay human sa iyang kamatayon, gihimong Santo si San Antonio pinaagi ni Papa Gregoryo IX niadtong Mayo 30, 1232 didto sa Spoleto, Italya. Human sa iyang kamatayon, 336 ka tuig ang nilabay, giablihan ang iyang lungon ug nakit-an nga ang dila lamang ang wala madugta. Wala gayud maunsa ang iyang dila. Gi-proklamar siya isip Doktor sa Simbahan pinaagi ni Papa Pio XII niadtong Enero 16, 1946.
Importante ang panig-ingnan ni San Antonio tungod kay daghan kanato nagtoo nga igo na ang atong pagsimba kada Dominggo aron ipakita nga kita nahigugma sa Dios. Daghan kanato dili mobati nga kinahanglan diay pud nga kita manginlabot sa kaayohan sa atong nasod, sa atong mga silingan, ug sa ubang mga tawo, ilabi na sa mga kabos. Hinumduman nato ang giingon ni San Juan: “Ang tawo nga moingon nga siya nahigugma sa Ginoo, apan walay gugma para sa iyang isigkatawo, usa ka bakakon.”
Sa walay kahago, nagsige ug biyahe si San Antonio sa mga ciudad nga daghan kaayo ug mga erehes. Si San Antonio usa ka bantogan nga magwawali sa Ebanghelyo. Gipasabot niya ug maayo ang iyang mga sermon. Gitudlo niya ang Balaang Kasulatan diha sa kaisog ug ka-epektibo nga bisan ang mga way grado ug way kahibalo nakasabot niini. Nabantog siya isip "Pakang sa mga Erehes" tungod sa iyang kaisog ug kaalam sa pakig debate sa mga erehes. Perteng daghanang mga erehes ang nakabig sa pagtoong Katoliko. Nabantog usab siya sa iyang daghan nga gihimong mga milagro ug sa iyang pagkamapaubsanon. Gipakita niya ang dakong gugma para sa isig-katawo pinaagi sa pag-alagad sa mga masakiton ug gigutom, paghimong simple sa iyang mga pagtulun-an aron masabtan sa mga ordinaryong tawo, ug sa pag-inpluwensya sa gobyerno sa Padua aron maghimog balaod nga molaban sa mga kabos. Sa iyang kinabuhi, gipakita ni San Antonio nga dili mahimong bulagon ang paghigugma sa Dios ug sa isigkatawo.
Human sa iyang kamatayon ug tapus siyang gihimong santo, nakaplagan nga ang iyang dila wala madunot. Dili kita matingala nga wala madugta ang iyang dila kay mao kini ang dila nga gigamit sa pagwali sa kamatuoran aron mabuntog ang gingharian ni Satanas nga mao ang gigikanan sa sayup nga pagtulon-an sa mga heresiya. Ang iyang kusog nga taming batok sa mga bakak ug pagpnlimbong sa mga erehes mao ang pagsangpit sa balaan nga ngalan ni Maria Kanunayng Ulay. Naay usa ka adlaw nga nagwali si San Antonio ngadto sa erehes apan wala sila namati kaniya. Tungod kay wala namati ang mga erehes, niadto si San Antonio sa katubigan ug nidagsa ang daghang mga isd aron sa pagpamati sa iyang sermon.
Gitawag usab si San Antonio ug "Mag-uuli sa mga Nawalang Butang" kay siya man ang sangpiton kon adunay mga butang nga gikawat o nawala. Gumikan kini sa usa ka panghitabo sa Bologna. Si San Antonio adunay libro sa mga Salmo nga importante kaayo niya tngod kay naa didto ang iyang mga sinulat ug komentaryo nga gihimo niya sa nagtudlo siya sa mga estudyante niya. Usa ka nobisyado ang nilayas ug giapil niya ug kuha ang libro ni San Antonio. Niadtong panahona wala pay Printing Press, maong importante kaayo ug dakug bili para ni San Antonio ang maong libro. Sa dihang nabantayan ni San Antonio nga gikawat ang iyang libro, nag-ampo gayud siya ug duro nga makit-an ug mahibalik sa iyaha ang maong libro. Ug nahibalik ayud ang libro ngadto ni San Antonio. Ang maong libro anaa gihapun karun sa Franciskano nga Kombento sa Bologna.
Wala magdugay si San Antonio niining kalibutana. Nasakit siya ug namatay sa Padua niadtong Hunyo 13, 1231 sa edad nga 36. Si San Antonio namatay sa pangedaron nga 36 anyos. Pinaagi sa pagdeklara kaniya nga santos, gipakita sa Simbahan nga dili ang katas-on sa kinabuhi ang importante kondili ang kadak-on sa atong gugma para sa Dios ug sa isigkatawo. Wala pay tuig ang nilabay human sa iyang kamatayon, gihimong Santo si San Antonio pinaagi ni Papa Gregoryo IX niadtong Mayo 30, 1232 didto sa Spoleto, Italya. Human sa iyang kamatayon, 336 ka tuig ang nilabay, giablihan ang iyang lungon ug nakit-an nga ang dila lamang ang wala madugta. Wala gayud maunsa ang iyang dila. Gi-proklamar siya isip Doktor sa Simbahan pinaagi ni Papa Pio XII niadtong Enero 16, 1946.
Importante ang panig-ingnan ni San Antonio tungod kay daghan kanato nagtoo nga igo na ang atong pagsimba kada Dominggo aron ipakita nga kita nahigugma sa Dios. Daghan kanato dili mobati nga kinahanglan diay pud nga kita manginlabot sa kaayohan sa atong nasod, sa atong mga silingan, ug sa ubang mga tawo, ilabi na sa mga kabos. Hinumduman nato ang giingon ni San Juan: “Ang tawo nga moingon nga siya nahigugma sa Ginoo, apan walay gugma para sa iyang isigkatawo, usa ka bakakon.”